Rabu, 15 Oktober 2014

#Late 2014 review ~ Januari : About Makni

heii Everybody..
luaaammmaaa banget yak gak posting..lagi kehilangan banyak banget semangat buat merangkai kata. serasa ini otak itu maleeesss banget buat merangkai kata-kata yang pas buat ngeblog.
okey, jadi singkat kata, tahun 2014 ini scary banget ya, please, bayangin,2014 baru aja jalan 5hari, when I lost her, MakNi you know ? jadi Makni ini emang lagi sakit, tapi dia itu kuat banget,,sekalipun sakit dia masih bisa-bisanya buat saya bahagia, (p.s. makni itu tetangga saya, tapi udah kayak ibuk kedua bagi saya, bahkan sayang nya dia ke saya itu lebih dari sayangnya ibuk saya ke saya.) jadi pagi itu, jam 5kurang, mak (ibuk kandung saya) sms saya, katanya makni itu lagi sakit keras, trus pingsan. karena masih molor di kost, ya saya cuekin lah, maklum kalo tidur itu saya dibawah pengaruh setan, bomat gitu sama apa aja yang terjadi,
trus pas udah beneran melek, jam 5 saya langsung mandi, siap-siap kerja, sampai saat jam 5.30 mak sms saya, bilang kalo makni udah meninggal, ya Allah, rasanya lemes banget, mau nangis tapi gak bisa,gak tau aja harus sedihnya kayak gimana, aku masih berusaha tegar, masih yakin banget kalo makni itu masih hidup dan masih masakin mie goreng nanti saya pulang kerja. but please, gak mungkin juga kan mak bohong soal gituan, langsung saya telpon bu Ira, bos saya, ijin gak masuk, sampe berkali-kali gak diangkat, lah lama, aku sms aja bu Ira, intinya ijin gak bisa masuk kerja karena mak saya meninggal, trus cus ke rumah nico, dia masih bobok cantik di kamarnya, langsung aku bangunin aku kasih tau itu, aku juga bilang ke mama papa (camer :D) trus nico nganter aku pulang, sumpah sampe situ aku masih belum nangis, di jalan pun aku masih yakin kalo makni masih belum meninggal, sekalipun kadang inget juga kalo mak kandung saya juga gak mungkin bohong, baru pas nyampe rumah duka, rumah makni, which timur rumahku, aku masuk ke ruang tamu, kursi udah pada gak ada dong, then I saw her, sleep in peace, mujur ngalor, ketutupan jarik, langsung dah, tumpah ini air mata, gak tau kenapa, sedih banget liat dia gak ada, asli, sakitnya itu disini </3 udah gak bisa berkata apa-apa, rasanya lemes gitu aja, kayak dunia saya berasa kebalik, ya Allah, please, is that real ? does she really leave me now ? is she really died ? dalam hati saya teriak, c'mon makni, this is so crowded why don't you just wake up and shocked us? kenapa kamu cuman berbaring gitu aja makni ?kenapa kamu gak bangun ?ini aku, yiyin dateng, biasanya kalo aku dateng, kamu tidur nyenyakpun pasti langsung bangun deh, ini kenapa kamu gak bangun makni ?
udah langsung putus asa aja bawaannya, apalagi pas jenazah makni dimandikan, kesel banget sama orang-orang yang mandiin jenazahnya, gak bisa pelan-pelan apa?sekalipun makni udah gak bernyawa, dia masih bisa ngerasain sakit kalo dimandiinnya kasar gitu. and you know siapa yang mandiin dengan kasar itu ?sodaranya makni. hari itu, bener-bener kehilangan someone who loves me most. dan saat itu aku bener-bener baru ngerasain yang namanya nyesel, nyesel se nyeselnya. sehari sebelum makni gak ada, mak saya nyuruh saya buat beliin makni roti marie yang mani suka, tapi bukannya aku beliin malah aku asyik pecaran sama nico. duh Gusti, hukum saya yang jahat ini ya Allah. anak macam apa saya ini ? but onething you should know, makni meninggalnya senyum, yeah, she's smile, and look so beautiful, I meant it. dia cantik banget ya Allah. dan setelah itu, aku seriing banget mimpiin makni, yang mimpi makni pas makni masih hidup, mimpi makni pas makni lagi senyum, lagi sedih, kesakitan, and the last, sabtu lalu, kan pas hari dia meninggal aku nyekar, sekalian minta doa, soalnya aku mau nikah, pertama aku ke makamnya masih nangis gitu, tapi pas sabtu lalu itu, I keep straight face, dengan mantap dateng ke makamnya,
"makni, aku yiyin, anakmu sing nakale gak ngapusi. mben tanggal 22 aku rabi makni, tolong sampean sampekne nde Gusti Allah, paringo lancar,," ngerti aku langsung mimpi. pas sore ne, aku ketemu makni, dia meluk aku erat banget, sambil nangis, aku pun ikut nangis, dia bilang *gak jelas sih*
"iyo nduk, makni dongakne sampe mbesuk diparingi kelancaran marang Gusti Alloh, sepurane makni gak iso teko."
"makni sampean seng sehat ya nde kono, ojo loro-loro meneh, seng seneng di kono." udah nangis banget itu. bangunnya itu kerasa nyaman banget, tenang banget di hati. kayak udah bener-bner ikhlas.
bener kata ibukku dulu. ~kadang wong liyo iso dadi dulur, dulur kadang yo iso dadi wong liyo~
(kadang orang lain bisa jadi sodara, sodara bisa jadi orang lain.)
aku tetanggaan sama makni ini udah lama banget, dari mbak Ris masih kecil, masih item dan dekil. otomatis dari aku belum lahir dong, makni ini sayang banget sama keluargaku, udah kayak keluarga sendiri, sayang banget sama adik-adikku. iya karena dia gak punya anak bahkan dia lebih sayang sama keluargaku daripada sama sodara-sodaranya., sayangnya itu gak tanggung-tanggung, misal aku lagi butuh apa gitu, langsung dia beliin kalo misal dia punya uang, dia masak enak, ayam misalnya, juga ngasihnya kekeluarga saya gak tanggung2, abis dia masak, suaminya udah makan, langsung tuh sayur diangkut kerumah saya, lebaran, you know, gak pernah ada acara telat beli baju baru, Makni selalu udah nyiapin baju baru buat kami, dan dengan model-model terbaru juga, pokoknya di desaku belum ada yang punya, makni udah belikan itu buat saya, pernah dulu pas aku masih sd kelas 3 kalo gak salah, aku dibelikan makni setelan denim,baguus banget, ada sabuknya, celananya 3/4 trus hemnya lengan pendeng, denim juga, ada hiasan bagus banget kayak diPilog gitu, satu desa sampe iri saama baju saya, apalagi tetangga barat rumah saya, sampe nangis2 pengen :P
trus lagi pas aku mulai masuk smk dan kos kan, soalnya jauh drai desaku, makni juga dengan senang hati berangkat barengin aku, ya Allah, makni ini emang superhero banget, dia juga loh yang bayarin angkotnya, owh iya makni ini kerja di Gudang Garam pada tau kan, pabrik rokok terbesar di Indonesia. itu juga kenapa baju-baju lebaranku selalu terbaruuu, kan dia kerjanya di kota, dia juga gak nanggung-nanggung tiap hari ngasih uang jajan adik kembarku, pokok makni is The BEST thing we have ever Had. Alloh itu emang adil, see, makni yang kesepian gak punya anak, dikaruniai tetangga like us yang anaknya banyak banget :))
makasih ya Alloh karena sudah menghadirkan Makni untuk kami, sayangi makni disana seperti Makni menyayangi kami, hapuskanlah semua rasa sakit dan derita yang selama ini Makni rasakan, berikanlah apa yang takbisa diberikan dunia kepadanya, dan yang terpenting, Ampuni semua dosa makni ya Alloh, terimalah pahalanya, berikanlah dia tempat yang indah di Sisimu, Jauhkan makni dari siksa Kubur dan siksa neraka. Amin :')
eh jangan salah juga,selama kita tetanggaan sama makni, bukan berati juga kita gak pernah musuhan, pernah dulu, pas suami makni slingkuh, kan selingkuahnnya main kerumah kami, langsung makni marah banget, dia cuekin kami, nelongso banget rasane. kita seng jek cilik, gak tau apa-apa trus dicuekin,
tapi serius loh, makni itu beneran sayaaaaaaaaaaaaaaaaaaaang banget sama kami, melebihi nenek kami sayang pada kami,, inget banget dulu, kan aku main ke mbah (ibuknya bapak) disana itu ada banyak cucunya (anak adiknya bapak) lah mereka itu dibeliin jenang, tapi aku gak dikasih, aku yang masih kecil sedih dong, dengan lemesnya aku pulang, trus ditanyain sama makni, kenapa sedih gitu, trus aku bilang yang sejujurnya, dan sama makni langsung dibeliin jenang loh, ini sumpah, diantara kami berlima (aku 5 bersodara aku nomer 2) kayaknya cuman aku deh yang paling makni sayang, dan aku beruntuuung banget, aku dari kecil, sampe udah gede, makni masih sempetnya sama aku, makni selalu mendukung saya, and aku kangeeeeeeeeeeeeenn banget sama makni sekarang :'(